Maak kennis met Susan Mwihaki uit Kenia.
Toen Susans moeder in 2015 ziek werd, moest ze haar werk en studie geneeskunde onderbreken en vanuit Nairobi naar huis terugkeren om bij haar te zijn. Toen ze eenmaal terugkwam in Kitale, ging ze ook op zoek naar tijdelijk werk. Helaas kon ze niets passend vinden wat paste bij haar interesse en opleiding, behalve het zorgen voor haar familieboerderij. Ze was geboren op de familieboerderij en dus van jongs af aan al een boerenmeisje. Helaas was ze niet meer goed op de hoogte van de technische details, maar wist wel voldoende om te starten, wat Susan dus ook deed. Kort na haar terugkeer is haar moeder overleden, voor Susan was dit de uiteindelijke reden om de boerderij gaan beheren….. van dokter naar boerin!
Ze hadden in die tijd slechts een paar koffiebomen, maar verbouwden voornamelijk maïs en hielden wat vee. Toen ze de dagdagelijkse leiding over de boerderij overnam, merkte Susan dat de prijzen die ze voor hun koffie kregen erg laag waren. Ze kregen misschien nog maar een vierde van het geld wat ze vroeger ontvingen voor hun koffie. Susan wist dat hier onderzoek naar moest gaan doen en begon koffieonderzoeksinstituten te bezoeken om cursussen te volgen, navraag doen en ze ging googlen om de collectieve wijsheid op internet te verwerven.
Omdat het een koloniale boerderij was met een stuk grond waar nog bomen staan die meer dan 60 jaar oud waren, had Susans vader in 1996 (toen haar broertje werd geboren) helemaal zelf nieuwe koffiebomen geplant. Ze hadden de boerderij altijd op een bepaalde manier gerund, waardoor het voor Susan moeilijk was om alleen met praten haar vader van gedachten te laten veranderen. Toen haar vader Nairobi ging bezoeken, heeft Susan (in het geheim) de hele cyclus veranderd voor een aantal hoger gelegen koffiebomen. Het was een flinke gok, maar ze geloofde er écht in, dat er wat moest veranderen. De koffiehandel moest weer tot leven worden gewekt….
In 2020 betaalde de kleine stunt die ze uithaalde met het veranderen van de cyclus van weinig bomen zich uit in haar voordeel. Ze konden de productiviteit omdraaien, de kwaliteit van die koffiebessen waren veel beter. Hierdoor begonnen haar vader en de gemeenschap om haar heen Susans missie serieus te nemen.
Inmiddels hebben zij een gemeenschapsbijenkorf opgezet voor de vrouwen die op de boerderij van Susan werken, om honing te oogsten en wat extra inkomen te verdienen op de lokale markt. Susan voert zelf alle bodemtesten uit om inzicht te krijgen in de samenstelling van voedingsstoffen die weer aan de bodem moeten worden toegevoegd. Al hun mest is afkomstig van schapen en koeien die ze grootbrengen. De buren (vooral oude mannen) dichtbij en ver weg, beschouwen Susan als een modelboerderij. Ze komen naar haar toe voor advies, vragen haar over technieken voor boerderijbeheer, hoe de koffiebomen gesnoeid moet worden en hoe men de koffie op specialty niveau kunnen krijgen. Susan helpt iedereen die open staat voor haar vrije manier van denken en ondernemen.